Понекогаш...

Понекогаш...


Понекогаш си мислам:
„Ова кошмар е!”.
Понекогаш, јас в црни мисли тонам.
Зошто е мојот живот толку сив?
Зошто љубовта ме одминува?

Денот и ноќта плачат,
тажат над мене.
Јас талкам бесцелно, по тебе трагам.
Каде си принцезо?
(Силен блесок в ноќно небо)
Каде да те пронајдам?

И небо плаче
и се смее над мене,
над мојот живот распоулавен.

Без тебе губитник сум јас,
и сакам в овој живот сè,
да делам само со тебе.

Без тебе губитник сум јас.
Од сите можни патишта,
патувам в твоја насока.

                                                     ‹ 2000 г. ›